Mopek zachodni jest nietoperzem bardzo silnie związanym z lasami i jeżeli znajduje optymalne dla siebie warunki, to w tych samych fragmentach lasu może zarówno znajdować schronienia jak i miejsca żerowania. Najlepsze warunki bytowania mopkom zapewniają stare lasy liściaste lub mieszane o charakterze naturalnym . W porównaniu z innymi nietoperzami, zamieszkującymi środkową część Europy, mopek jest gatunkiem o bardzo mało zróżnicowanym jadłospisie – jego ofiarami są przede wszystkim motyle nocne (Lepidoptera), których udział w diecie przekracza 90%. Wysoka specjalizacja w polowaniu na ćmy stała się możliwa dzięki stosowaniu przez mopki unikalnego systemu omijającego zabezpieczenia stosowane przez te owady, w postaci czegoś w rodzaju antyradaru (patrz rozdział 2.2) . W odniesieniu do ciem, mopki są oportunistami, ważniejsza dla nich jest biomasa owadów niż różnorodność gatunków ofiar. Wąska specjalizacja pokarmowa tego nietoperza jest zapewne przyczyną znacznej plastyczności w wyborze miejsc żerowania – jeśli poluje się tylko na konkretne kategorie ofiar, to trzeba ich poszukiwać, gdzie się da. Przeprowadzone dotychczas badania z wykorzystaniem nadajników radiotelemetrycznych skłaniają niektórych autorów do uznawania mopka za specjalistę w kwestii „polowania na granicach siedlisk”. Rzeczywiście, jeśli chodzi o miejsca, których gatunek ten unika podczas polowania, to właściwie da się wskazać tylko otwarty teren, w tym wysoko nad powierzchnią pokrywy roślinnej oraz wnętrze zwartych koron drzew czy krzewów.
TAGI: mopek zachodni, projekt EOG.