W spoczynku mopka trudno pomylić z innymi gatunkami nietoperzy. Krótki pysk, o specyficznym układzie fałdów skórnych, skierowane w górę nozdrza oraz uszy szerokie, krótkie, trójkątnego kształtu i łączące się nasadami na środku głowy nadają mu charakterystyczny wygląd. Na zewnętrznym brzegu ucha, w połowie wysokości, może być widoczny mały płatek (1-1,5 mm), jednak ta cecha nie zawsze występuje. Z kolei u nasady uszu mopki zachodnie posiadają koziołki (płaty skórne) nożowatego kształtu, które zwężają się w połowie długości, kończą szpiczasto i sięgają połowy wysokości ucha. Oczy u tego gatunku są małe i czarne. Ubarwienie ciała jest ciemne, niemal czarne. Na grzbiecie jedynie końce włosów są białe lub żółte. To powoduje, że osobniki młode (2-3 tygodniowe), którym dopiero rośnie futro są jasne, często wręcz srebrzyste, do momentu gdy włos nie osiągnie całkowitej długości. Futro na brzuchu jest ciemnoszare i słabo kontrastuje ze stroną grzbietową. Pysk, błona skrzydłowa i ogonowa również są ciemne, podobnie krótkie włosy na pysku, zewnętrznej stronie uszu i porastające częściowo błony (uropatagium i plagiopatagium).
Mopek zachodni jest średniej wielkości krajowym gatunkiem nietoperza (przedramię długości 36-44 mm, ciało 45-60 mm). Masa ciała jest zmienna w sezonie, średnio wynosi 7-10 g. Wiosną, po okresie hibernacji osobniki tego gatunku ważą około 5,6 g, z kolei jesienią masa ich dochodzi średnio do 13,7 g.
Skrzydła mopek zachodni ma długie i niezbyt szerokie, ich rozpiętość mieści się w przedziale od 25-28 cm. Umożliwiają stosunkowo wolny lot, ale zapewniają dużą zwrotność, a nawet zawisanie w powietrzu. W spoczynku skrzydła są składane i trzymane po bokach ciała. Błona skrzydłowa przyczepiona jest do nasady palców stóp. Ostroga (chrząstka biegnąca od stopy usztywniająca brzeg błony ogonowej) sięga połowy długości brzegu błony ogonowej i posiada płatek skórny z chrząstką.
TAGI: mopek zachodni, projekt EOG.